SABINUS

SABINUS
I.
SABINUS
Consul cum Messala, An. Urb. Cond. 966. Iterum cum Anulino biennio post.
II.
SABINUS
Consul cum Venusto, sub Gordiano III. apud Iul. Capitolin. in Vita huius c. 23. quibus Magistratum gerentibus, inita factio est in Africa, contra Imperatorem, duce Sabinianô, ut idem refett.
III.
SABINUS
Episcopus Heracleae, Secâ Macedonianus, sub Theodosio M. Edidit syntagma diversorum Conciliorum, Socr. l. 1. Hist. c. 5. l. 2. c. 11. et seqq.
An idem cum Monacho, omnium Synodorum epitomatore? Possevin. in Appendic. ad Appar. Sacr. Voss. de Hist. Lat. l: 2. c. 3. Nic. Lloydius. DE eo Socr. Histor. Eccl. l. 1. c. 5. Σαβῖνος ---- ςυναγωγην` τῶ διαφόρων ςυνόδων ἐγγράφως ἐξέδωκαν ποιηςάμενος, καὶ τλ. Sabinus ---- tum ea, qu ae varia Episcoporum Concilia scriptis ediderant, in unum volumen cum collegisset etc. Quod tamen non ex fide fecisse, idem paulo post ait: Quin etiam nonnulla deditâ operâ praetermisit, quaedam etiam pervertit; quae autem ad eum exitum, quem sibi proposuerat, facere videbantur, omnia diligenter excerpsit. Sic l. 2. c. 13. eum in sua Collectione, Epistolam quidem Episcoporum Antiochiae convocatorum ad Iulium scriptam minime praetermisisse; at Epistolas ipsius Iulii in eadem neutiquam intexuisse, refert. Vide Gerh. von Mastricht Hist. Iuris Eccl. num. 143.
IV.
SABINUS
Episcopus Placentinus, pietate et doctrinâ clarus. Interfuit Concilio Aquileiensi, A. C. 381. Hunc scriptorum suorum arbitrum Ambrosius esse voluit.
V.
SABINUS
ICtus celebris sub Heliogabalo, saecul. 3. Cato sui saeculi dictus: cui Ulpianus librorum suorum 51. dedicavit. Hic occidi iussus ab Imperatore, mire servatus est. Ael. Lamprid. in Utta Heliogabali c. 16. Sabinum Consularem virum, ad quem licbros Ulpianus scripsit, quod in urbe remansisset, vocatô Centurione mollioribus verbis, iussit occidi. Sed Centurio aure surdior imperari sibi credidit, ut Urbe pelleretur: itaque fecit, sic vitium Centurionis Sabino Saluti fuit. De eodem Vide in extrema Vita Alexandri Severi.
VI.
SABINUS
Masurius, ICtus scripsit Fastorum et memorabilium libros, Persius Sat. 5. v. 90.
Exceptô si quid Masuri rubrica notavit.
Eius in Digestis apud Athenaeum et Agellium crebra mentio. Vide Masurius.
VII.
SABINUS
Poppaeus, vide Poppaeus.
VIII.
SABINUS
Praefectus Urbis, sub Maximino Imperatore interfectus est, una cum amicis Maximini, fuste percussus. Vide Iul. Capitolin. in Maximinis c. 15. et Herodian. l. 7. c. 7.
IX.
SABINUS
Sophista sub Adriano principe, scripsit Isagogen ad materias, et hypotheses, declamationum libros 4. praeterea in Thucydidem enarrationem, Suidas.
X.
SABINUS
Syrius memorandae fortitudinis, qui, tempore Titi primus Hierosolymae muros ascendit. Ioseph. Bell. Iud. l. 6. c. 1.
XI.
SABINUS
Tyro, scripsit περὶ κηπουρικῶν i. e. de hortensibus. Plin. l. 19. c. 10.
XII.
SABINUS
Vespasiani frater, a Vitellio interfectus, qui Vespasianô res contra Iudaeos gerente, post Othonis mortem, Capitolium cum aede Iovis occupaverat.
XIII.
SABINUS
aliô nomine Iulius, Lingo, falsâ stirpis gloriâ proaviam suam D. Iulio per Gallias bellanti corpore atque adulteriô placuisse iactabat. Miscuit se factioni Civilis et Classici. Tacit. Hist. l. 4. c. 55. de exitu c. 67.
XIV.
SABINUS
praenomine Publius, Praefectus cohortis; dein cum Iulio Prisco Praetorianis praepositus a Vitellio, Tacit. l. 11 Hist. c. 92. Idem postea detectâ Caecinae proditione ob eius amicitiam vinctus, substitutô in locum eius Alfenô Varô. l. 3. Hist. c. 36.
XV.
SABINUS
praenomine Titus, secundum Plinium, vel Titius secundum Cornel. Tacitum, illustris Eques Romanus, ob amicitiam Germanici, et quia non omiserat coniugem Agrippinam liberosqueve eius percolere; scelerate a Latinio Latiari, Portio Catone, Petitio Rufo, M. Opsio Praeturâ functis, cupidine Consulatus, adnuente sceleri Seianô, subversus, Iuniô Silanô et Siliô Nervâ Consulib. Tacit. l. 4. Annal. c. 68. Vide et Titurius.

Hofmann J. Lexicon universale. 1698.

Игры ⚽ Поможем решить контрольную работу

Look at other dictionaries:

  • Sabinus — (Latin, Sabine, ie from the Sabine region feminine form Sabina), can refer to:* Sabinus (mythology), the fabled ancestor of the Sabines, an ancient people that lived in Latium, Italy before the founding of Rome. * Quintus Titurius Sabinus, a… …   Wikipedia

  • Sabinus — („der Sabiner“) ist ein römisches Cognomen. Bekannte Namensträger waren: Publius Catius Sabinus, römischer Politiker und Senator Gaius Poppaeus Sabinus, römischer Konsul, langjähriger Statthalter in Moesia und Großvater der Poppaea Sabina Quintus …   Deutsch Wikipedia

  • SABINUS — (end of first century B.C.E.), Roman official. Sabinus, then Augustus treasurer in Syria, was sent to Judea after Herod s death in 4 B.C.E., to take charge of the latter s estate as procurator. On his arrival he acceded to the request of Varus,… …   Encyclopedia of Judaism

  • Sabīnus [1] — Sabīnus, Name mehrer Römer, bes. aus der Claudia gens (s. Claudius 1) – 3); außerdem: 1) Q. Titurius S., Legat des Julius Cäsar, wohnte mit demselben dem ganzen Gallischen Kriege bei u. besiegte im dritten Jahre des Feldzuges die Uneller, wurde… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Sabīnus [2] — Sabīnus (eigentlich Schüler), Georg, geb. 1508 in Brandenburg, studirte in Wittenberg alte Literatur, machte dann eine Reise nach Italien, wurde 1538 Professor der Poesie u. Beredtsamkeit in Frankfurt a. O. u. 1544 Rector an der Uuiversität in… …   Pierer's Universal-Lexikon

  • Sabīnus [1] — Sabīnus, Massurius, röm. Jurist unter Kaiser Tiberius, Hauptvertreter der nach ihm benannten Rechtsschule der Sabinianer (s. d.) und Verfasser eines oft kommentierten Werkes: »De jure civili« …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Sabīnus [2] — Sabīnus (eigentlich Schüler), Georg, Gelehrter und Dichter, geb. 23. April 1508 in Brandenburg, gest. 2. Dez. 1560 in Frankfurt a. O., studierte in Wittenberg alte Literatur und Rechte, verheiratete sich 1536 mit Melanchthons Tochter Anna (gest.… …   Meyers Großes Konversations-Lexikon

  • Sabinus [1] — Sabinus, Aulus, römischer Dichter, Freund des Ovid; von ihm 3 epistolae gewöhnlich Ovids Heroiden beigedruckt. S., Bruder des Vespasian, unter Vitellius Stadtpräfect, von den vitellischen Soldaten ermordet, als Vespasian im Orient zum Kaiser… …   Herders Conversations-Lexikon

  • Sabinus [2] — Sabinus, Georg, eigentl. Schüler, geb. 1508 zu Brandenburg; 1544 erster Rector zu Königsberg, gest. 1560 als Professor zu Frankfurt a. d. O., guter lat. Dichter (»Carmina«, Leipz. 1563) …   Herders Conversations-Lexikon

  • Sabinus, S. (8-9) — 8 9S. Sabinus (Savinus), Ep. Conf. (9. al. 8., 12., 17. Febr., 30. Juni, 1. Aug., 10. Dec.). Dieser hl. Sabinus führt bei einigen Schriftstellern den Titel Erzbischof. Es ist aber nicht wahrscheinlich, daß die Kirche von Canosa (Canusium), die… …   Vollständiges Heiligen-Lexikon

Share the article and excerpts

Direct link
Do a right-click on the link above
and select “Copy Link”